انواع مدلهای اخیر و زیبای لباس مجلسی شیک و جذاب را میتوانید از برند Faufilure در کلکسیون زیبای زیر دیدن کنید که جزء برترین ها میباشند.
مدل زیبای لباس مجلسی
برترین مدلهای لباس مجلسی
انواع مدلهای لباس مجلسی شیک
مدل های بلوز و دامن مجلسی
برترین لباس مجلسی،لباس مجلسی شیک،مدل لباس مجلسی خوشگل،انواع مدلهای لباس مجلسی،مدل شیک لباس مجلسی لوکس
عکس های آخر خنده و سوژه هاي روز ایران و دنیا برای دقایقی خنده و دور هم بودن در آلبوم زیر به معرض نمایش گذاشته شده.
عکس خنده دار تلگرام
سوژه هاي طنز تلگرام
تصویر هاي بامزه
تصویر طنز
عکس هاي طنز
عکس خنده دار تلگرام
بهترین گالری عکس های عاشقانه دونفره زیبا و جدید از همسران عاشق و معشوق برای شما از بین بهترین ها انتخاب شده است.
عکس های عاشقانه دونفره زیبا
زیباترین عکس های عاشقانه
عکس های عاشقانه خفن
عکس های عاشقانه زیبا،بهترین عکس های عاشقانه روز،عکس های خفن عاشقانه،عکس های احساسی و رمانتیک،تصاویر عاشقانه
آخرین تصویر هاي بهنوش طباطبایی بازیگر محبوب و سرشناس سینمای کشور ایران در فیلم پوران درخشنده با نام زیر سقف دودی با چهره اي خوشگل و متفاوت را آورده ایم.
تصویر هاي دیگر از بهنوش طباطبایی:
بهنوش طباطبایی
عکس هاي بهنوش طباطبایی
بهنوش طباطبایی بازیگر ایرانی
تصویر هاي بهنوش طباطبایی
تصویر هاي بهنوش طباطبایی،عکس هاي اخیر بهنوش طباطبایی،بهنوش طباطبایی در زیر سقف دودی پوران درخشنده
سامان ارسطو از بازیگران و کارگردان هاي ایرانی هست که تابوی تغییر جنسیت ترنس ها در ایران را تا حدودی توانسته بشکند و آزادانه در این باره صحبت نماید. « من «ترانس‌سکشوال» هستم، نه بیمارم و نه اختلال دارم. من این طوری به جهان آمده‌ام. من با جسمی به جهان آمدم که متعلق به من نبود.»
«تغییر جنس» در ایران بر خلاف دیگر کشورهای اسلامی مجاز محسوب می شود و این پیشگامی را مدیون فتوای امام خمینی «ره» هستیم. ایشان سال‌ها پیش در سال 1343 به روا بودن اصل تغییر جنس فتوا دادند؛ گرچه اظهارنظر از سوی فقها درمورد آن همچنان مسکوت بود تا این که «فریدون ملک‌آرا» در سال ۱۳۶۴ نزد آیت‌الله خمینی «ره» رفت
و با بیان این استدلال که از نظر روانی خود را یک زن می داند، از او برای تغییر جنس کسب تکلیف کرد و امام خمینی «ره» پس از تأیید پزشکان متخصص مورد اعتمادش به او اجازه چنین کاری را داد. از آن پس مساله تغییر جنس از نظر فقهی در این کشور مسلمان تسهیل شد و باب گفت‌وگوی حقوقی و فقهی درمورد آن باز شد.
هویت جنسیتی اما به معنای تشخیص ذهنی فرد از خود بعنوان مرد یا زن هست. تشخیص هویت جنسیتی از کودکی شروع میشود و در نوجوانی تقویت میشود و به ثبات میرسد. هویت جنسیتی فرد در واقع شامل رفتارهای بیرونی فرد در جامعه، خانواده و یا در ذهن خود فرد هست که ممکن هست مردانه یا زنانه باشد و ممکن هست
رفتار بیرونی فرد با اندام‌هاي جنسی زمان تولدش سازگار و یکسان نباشد. بعنوان مثال ممکن هست فردی با اندام جنسی زنانه متولد شود اما رفتار مردانه داشته باشد و هویت جنسیتی فرد مردانه باشد.
اختلال هویت جنسیتی زمانی رخ می دهد که ذهنیت فرد از جنسیت خویش با اندام جنسی زمان تولد خود متفاوت هست «مثلاً فرد با اندام جنسی مردانه متولد شده اما خود را زن تصور می کند و رفتار زنانه می کند». به این افراد به اصطلاح «دگرجنس‌گونه» یا «trans sexual» گفته میشود . گرچه بعضی درمورد اختلال‌نامیدن این مساله حرفهایی دارند اما نهایتا می توان گفت که این مشکل ممکن هست در کودکی و یا در زمان بلوغ رخ دهد.
نامش «فرزانه» بود. «فرزانه ارسطو». اما روزی رسید که احساس کرد با بقیه فرق داد، احساس کرد کالبدش متعلق به خودش نیست و باید یک تغییر اساسی به وجود بیاورد؛ هر چند این روند 17 سال طول کشید اما فرزانه سرانجام سال 87 پیروز به جراحی تغییر جنس شد و با نام «سامان ارسطو» زندگی را از سر گرفت.
از همان سال به صورت شخصی در راستای معالجات روحی و جسمی به حمایت افراد ترنس‌سکشوال در شهر تهران و شهرستان‌ها پرداخت و نمایش «همان باش که نیستی» را هم با همین مضمون روی صحنه برد. چهره سامان ارسطو طبعا برای شما آشناست؛ چون وی را بارها در سینما و تلویزیون دیده‌اید.
آن چه میخوانید، گفتگوی ما با سامان ارسطو درمورد زندگی شخصی‌اش هست. از روزهای «فرزانه» بودن تا «سامان» شدن و همه ي احساسات و دردهایش…
آقای ارسطو! طبعا شما یک روزی احساس کردید که با سایر دوستانتان فرق دارید؛ حالا از سر کنجکاوی دوران کودکی یا هرچیز دیگر. چه زمانی احساس تفاوت کردید؟
فکر میکنم، شش یا هفت ساله بودم که احساس کردم متفاوتم و با دختربچه‌هاي دیگر که اطرافم میباشند، همسو نیستم. من از همان اول همۀ وقت} تی‌شرت و شلوارک می‌پوشیدم؛ در حالیکه بیشتر دختربچه‌ها دنبال دامن کوتاه و کفش تق‌تقی بودند. هیچوقت یادم نمی آید پشت ویترین یک مغازه به کفش‌هاي پاشنه‌بلند چشم دوخته باشم،
اصلا همه ي وقت کفش‌ها و لباس‌هاي پدرم را می‌پوشیدم؛ اما هیچگاه سر کمد لباس‌هاي مادرم نمی‌رفتم؛ با این حال در این باره با کسی صحبت نمیکردم. زمانی هم که به این حس متفاوت بودن رسیدم، هنوز با واژه «ترانس‌سکشوال» آشنا نبودم؛ گرچه این را هم بگویم که پدرم جراح بود و همۀ وقت} به من میگفت تو متفاوتی! پدرم با من مدارا می کرد و همراه بود.
بعدتر فهمیدم که من یک «ترانس» هستم؛ گرچه بعد از جراحی هم باز یک ترانس هستم. میخواهم بگویم ما ترانس‌سکشوال‌ها باید اول خود ما را مفید بشناسیم. معتقدم ما زن یا مرد به جهان نمی آییم. بچه که به جهان می آید به دلیل آناتومی و فیزیکش نام وی را دختر یا پسر میگذارند؛ در صورتی که این نام‌گذاری فقط بر مبنای ظاهر هست و نه برمبنای هویت. به نظر من وقتی پنج سالگی را رد میکنیم، تازه به این مفهوم زن یا مرد پی می بریم.
من در ابتدا باید بعنوان یک انسان روی خودم کار کنم؛ حالا مهم نیست زن هستم یا مرد، مهم این هست که من یک انسانم. وقتی این موضوع را درک کنیم، میتوانیم روی خود ما کار کنیم. برای من مهم این هست که انسانم. با این دیدگاه هست که می توانم با جامعه درست برخورد کنم؛ اما وقتی بعنوان یک ترانس خودم را جدا از دیگران ببینم و اگزجره «بزرگ‌نمایی بیش از حد» هویت جنسی‌ام را نشان دهم، جامعه نسبت به من حالت دافعه نشان می دهد.
می شود کمی این موضوع اگزجره کردن را باز کنید و بیشتر در درمورد‌اش حرف بزنید؟
ترانس‌سکشوال مریضی نیست؛ حتی اتفاق هم نیست، اختلال هم نیست. یک آدمی ترانس به جهان می آید. اگر بین اعداد 1 تا 6 بگوییم که مثلا عدد 1 مرد کامل و عدد 6 زن کامل هست، می توان گفت که 80 درصد نه زن کامل و نه مرد کامل میباشند به دلیل تمایلاتشان. من معتقدم وزارت بهداشت باید بستری را برای ترانس‌ها فراهم کند.
آن چه شما بعنوان ترانس از آن یاد میکنید، همان چیزی هست که آن را بعنوان اختلال هویتی جنسیتی می‌شناسند.
این جمله غلط هست. «اختلال هویت جنسیتی» غلط‌ترین جمله ممکن هست. این موضوع اختلال که نیست هیچ، هویت ما و آن چه درون ماست، محسوب میشود. من جسمم را تغییر دادم تا با هویتم تطبیق پیدا کند. ترانس سکشوال نه اختلال هست و نه مریضی.
اما در حیطه روانشناسی جایی به ترانس‌سکشوال میگویند «اختلال» که فرد هنوز هویت جنسیتی‌اش را پیدا نکرده هست.
اشتباه ما همین هست. متاسفانه حتی دانشجویان روانشناسی ما هم اصلا نمی دانند هویت جنسی یعنی چه؟ آن‌وقت یک کلمه اختلال هم به آن چسبانده‌اند. متاسفانه جریانی هم هست که از این سیستم حمایت میکند.
شما می گویید، درستش چیست؟
«انجمن ترانس‌سکشوال‌ها». مانند «انجمن کودکان کار». من ترانس‌سکشوال هستم؛ نه بیمارم و نه اختلال دارم. من این طوری به جهان آمده‌ام. من با جسمی به جهان آمدم که متعلق به من نبوده.
از زمانی که متوجه این تفاوت شدید، چقدر طول کشید که موضوع را بپذیرید و با آن کنار بیایید؟
من همان اول با این موضوع کنار آمدم و شروع کردم به تربیت خودم.
خانواده‌تان هم متوجه بودند؟
آنها متوجه بودند اما من بروز نمی‌دادم. مرد و زن فقط یک واژه هست. مثلا این لیوان را از اول به شما یاد دادند که بگویید، لیوان. نامش می‌توانست چیز دیگری باشد. ما نباید انقدر درگیر واژه‌ها باشیم. آن هم واژه‌هایي که بی‌تاثیرند.
مشاهده نمایید، ترنسی که با یک خروار آرایش بیرون می آید، در واقع روحش «زن» هست. این روح مهم هست، جسم که ارزشی ندارد. متاسفانه بعضی ترانس‌ها به علت عدم آگاهی از خود و جامعه‌شان در آرایش‌کردن، راه رفتن و … اگزجره رفتار میکنند، یا بارها این بچه‌ها را مجبور به ازدواج می کنند. آن‌قدر روند مجوز گرفتن برای جراحی سخت هست
و پزشکی‌قانونی سنگ می‌اندازد که اینها چنین رفتارهایی از خود نشان می دهند. می خواهند بگویند: «من هستم، من را مشاهده نمایید!» ما باید بار این افراد را سبک کنیم. مگر در کشور بیمارستان تخصصی قلب نداریم؟ خب، برای این بچه‌ها هم بیمارستان تخصصی داشته باشیم. برای این بچه‌ها فقط یک انستیتو روانشناسی تاسیس کرده‌اند
که چند روانشناس آنجا نشسته‌اند و فقط سوال‌هاي الکی می‌پرسند. انقدر سوال‌ها پیش پا افتاده هست که حد ندارد. در آن انستیتو به بچه‌ها تلقین مریضی می کنند و باعث افسردگی آنها میشوند.
شما هم درگیر این پروسه و این انستیتو شده‌اید؟
من نگذاشتم درگیرم کنند. این همان بحث شناخت از خود هست. من تمام تلاشم این هست که یک مجوز به من بدهند تا بچه‌هاي ترانس را جمع کنم و بتوانم راجع به این بحث شناخت از خود آگاهشان کنم.
فکر میکنم، در جامعه ما ترانس‌هایي که ظاهر مردانه با هویت زنانه دارند، مشکلشان بیشتر هست.
بله. مشکلاتشان بیشتر هست؛ چون جامعه مردسالار هست. گرچه نه فقط در ایران بلکه در اروپا و کشور آمریکا هم همین‌طور هست.
تجربه خودتان چطور بود؟
سال 67 بود که با دکتر محرابی آشنا شدم. آن زمان 22 ساله بودم. نظرم عوض شد و سال 71 دیگر روند جراحی را پیگیری نکردم؛ چون تصمیم گرفتم برای خودم پایگاه اجتماعی بسازم. مثلا کار و سوادم را ارتقا دهم. کار تئاتر را قوی‌تر پیش گرفتم و پرقدرت جلو رفتم.
پیروز هم بودید؟
خیلی. همین الانم موفقم. من اساسا آدم موفقی هستم.
قرار بود راجع به تجربه شخصی خودتان بگویید؟ بعدش چه شد؟
بله. آن 9 روانشناس را میگفتم که سوال‌هاي عجیب می‌پرسیدند. از من هم ازآن سوال‌ها پرسیدند اما آن قدر سوال‌هایشان عجیب بود که دوست داشتم میز را بردارم و بکوبم روی سرشان.
مگر سوال‌هایشان چه بود؟
مثلا می‌پرسیدند شما نسبتا به یک خانم چه حسی دارید؟ گفتم مانند همان حسی که شما دارید. حس، حس هست دیگر! به آنها گفتم سوال‌هاي چرت می‌پرسید. دوباره رفتم پیش دکتر محرابی و گفتم من نیاز به روانکاوی ندارم. دکتر محرابی قبول کرد و مجوز داد برای جراحی.
این را هم بگویم که من در سال 70 یک ازدواج اجباری داشتم. نمایش «همان باش که نیستی» که روی صحنه بردم روایت همین اتفاق هست.
چرا خانواده‌ات اینکار را کردند؟
خب! شما یک پدر و مادر دارید و یک خواهر و برادر. ممکن هست مثلا پدر و مادرتان با موضوع کنار بیایند اما خواهر و برادرتان نه.
چه شد که ازدواج کردید؟
من فقط یک روز در این ازدواج ماندم. یکسال و نیم هم طول کشید تا جدا شدم.
خب! آن زمان این برایتان موضوع خیلی دردناکی بوده هست.
خیلی. اما بعضی وقت‌ها تجربه‌هاي تلخ باعث میشوند تو خودت را پیدا کنی.
شما چطور از این تجربه تلخ عبور کردید؟
با مطالعه. با رفتن به یک روستا و درس دادن به بچه‌هاي آنها. مساله این هست که تو راه عبور را چطور پیدا کنی؟ من روی موضوع آگاهی پافشاری می کنم. وقتی به خودت آگاه شوی خیلی مسائل حل هست. مهم‌ترینش این هست که کسی را قضاوت نمیکنی. بعضی آدمها خودشان را نمی‌شناسند اما دکتری دارند و 10 کتاب هم نوشته‌اند.
از وقتی ازدواج کردید تا زمان جراحی چقدر طول کشید؟
17 سال.
خیلی طولانی هست.
اما من در این 17 سال برترین مطلب‌هایم را نوشتم. روی کارهای “برتولت برشت” تحقیق کردم. به بچه‌هاي روستا درس دادم. 8 جایزه بازیگری گرفتم و برترین اجراهایم را روی صحنه بردم.
اما به هر حال همواره با این موضوع درگیر بودید. مثلا در کارهای تئاتر مجبور بودید، نقش زن بازی کنید؛ چیزی که نیستید.
مهم نیست؛ من بازیگرم. روی صحنه نقش زن بازی کردم و مهم نیست. اساسا خودم را اذیت نمی کردم. آن زمان مانتوی ساده می‌پوشیدم. همه ي هم می‌دانستند من متفاوتم. اتفاقا وزارت ارشاد که می‌رفتم با مردها دست می‌دادم اما حراست ایراد نمی گرفت. بعد از جراحی حراست گفت ما می‌دانستیم تو با بقیه فرق داری، برای همین جلویت را نمیگرفتیم.
این تجربه‌ها خیلی شگفت‌انگیز و خاص‌اند. میخواهم سراغ تجربه شخصی در جراحی برویم. نامه گرفتید، بعدش چه شد؟
زنگ زدم به مهتاب کرامتی. سر فیلم برداری «بیست» بود. گفتم مهتاب باید ببینمت. او دوست دوران دانشگاهم بود. رفتم پیشش و گفتم که مجوز جراحی گرفتم. او راحت پذیرفت و حتی یک جراح مفید به من معرفی کرد. رفتم پیش دکتر مهدی‌زاده برای جراحی رحم و تخم‌دان که در بیمارستان «رسول «ص»» انجام شد.
دیدنی هست بدانید بیمارستان «رسول «ص»» برای نخستین‌بار این جراحی را روی من انجام داد. دکتر مهدی‌زاده یک جراح فوق‌العاده و انسان شریفی بود. پرستارهای آنجا هم هوایم را داشت.
بعد از جراحی چه حسی داشتی؟
بینظیر. برترین احساس بود. باز هم به کمک مهتاب به دکتر حسینی معرفی شدم تا جراحی سینه انجام دهم. من هزینه‌اي پرداخت نکردم. مهتاب کرامتی تقبل کرد. اما برای جراحی آخر باید می‌رفتم سراغ دکتر کهن‌زاد در بیمارستان «پارس». آنجا خیلی گران بود. بهزیستی هم فقط یک میلیون تومان کمک میکرد و من حقوق چندانی نداشتم که بتوانم دستمزد دکتر کهن‌زاد را پرداخت کنم.
جراحی‌تان چند مرحله بود؟
سه جراحی که برای من در یک پروسه سه ماهه انجام شد. جراحی آخر خیلی سخت و مهم هست. یعنی همان جراحی که اندام جنسی را تغییر می دهد. همان جراحی قرار بود دکتر کهن‌زاد انجام دهد. بیمارستان «پارس» که اصلا بیمه قبول نمی کند. برای همین با مائده طهماسبی صحبت کردم. او گفت نگران نباش با دکتر صحبت کردم
که تخفیف دهد و گرچه این را هم گفت که چهل نفر از بچه‌هاي بازیگر به حسابم پول ریختند. دیدنی بود همۀ بازیگرهای خانم برای جراحی من پول واریز کرده بودند. هدیه تهرانی، کتایون ریاحی و… خیلی احساس شعف کردم. هنوز هم شعف دارم. جراحی‌ام آن زمان توسط دکتر کهن‌زاد، خیلی مفید انجام شد.
نقاهت طولانی بود؟
دکتر کهن‌زاد فکر نمی کرد برای من که در 42 سالگی جراحی کردم، دوران نقاهت انقدر کوتاه باشد. خب! 42 سالگی خیلی برای این عمل دیر هست. هرچند که جراحی برای ترانس‌ها اجباری نیست اما من دوست داشتم بدنم را تطبیق دهم.
درصد خانواده‌هایي که با این موضوع کنار می آیند، چقدر هست؟ به ویژه با جراحی.
درصد خانواده‌ها خیلی کم هست. گرچه مشکل خانواده نیست؛ مشکل آموزش هست. آگاهی به مردم نمی دهند. مثلا فیلم «آیینه‌هاي روبرو» فیلم خوبی بود اما مگر در چند سینما اکران شد؟ باید بودجه باید صرف آگاه‌سازی شود. یک نامه به من بدهند، خانواده‌ها را جمع کنم، آگاهی بدهم. کتاب وفیلم به آنها نشان دهیم. کاری ندارد. من فقط مجوز میخواهم؛ نه پول و نه هیچ چیز دیگر.
من سال 87 جراحی کردم اما می دانید، پس از آن چند فیلم کار کردم؟ حتی دوست‌هاي صمیمی‌ام به من نقش نمیدهند و می گویند که نمی شود، کار کنی. چرا؟ حتی چند نفر زنگ زدند، برنامه «ماه عسل» و گفتند، سامان ارسطو را به برنامه‌تان دعوت کنید تا در این باره صحبت کند اما آنها گفتند، این موضوع خط قرمز صدا و سیما هست. خط قرمز یعنی چه؟ حتی نمایشم را هم هیچ‌کس حمایت نکرد؛ هر چند که خیلی مفید دیده شد.
بالغ بر 50 خانواده با اینکار آگاه شدند که اگر پول جراحی فرزندانشان را ندارند، حداقل آنها را بفهمند. حالا مشاهده نمایید، اگر اینکار حمایت می‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد؟
من 115 قصه نوشته‌ام. این قصه‌ها قصه خیلی‌از آدم‌هاست.
حس و حال شما برای من دیدنی هست. وقتی حرف‌هاي شما را مرور می کنم آن 17 سال در ذهنم می آید. اما شما در صحبت‌هایتان راحت از آن عبور میکنید.
17 سال خیلی سخت.
شما شانس آوردید. بعضی‌ها این شانس را ندارند و تا آخر عمر مانند همان 17 سال شما زندگی میکنند.
نباید این طور باشد. اتفاقا خواهش کردم، وزیر بهداشت بیاید نمایش ما را ببیند تا این 17 سالی راکه من تجربه کردم کسی تجربه نکند.
پس مرور این 17 سال اهمیت دارد. ما برای این که این تلخی را نشان دهیم باید بیشتر راجع به آن حرف بزنیم.
این 17 سال تلخ‌ترین قسمتش تنهایی بود. واقعا تنها بودم. تنهایی درونی خیلی تلخ‌تر از تنهایی بیرونی هست. تو نمی توانی به برترین رفیقت هم توضیح دهی که چه مساله‌اي داری. این دردآور هست.
روابط عاطفی‌ات چطور بود؟
خیلی سخت بود. به چه کسی می‌توانستم اعتماد کنم؟ تجربه دست یکی را گرفتن و با او بستنی خوردن یک رویای همیشگی بود برایم. همۀ رویاهای من به حقیقت پیوسته‌اند جز رویای جوانی‌ام؛ من جوانی نکردم. در جامعه‌اي بودم که به سطحی از آگاهی نرسیده بود که به من کمک کند اما امروز رسیده هست. رویاهای من هیچگاه تحقق پیدا نکرد.
هنوز هم؟
نه! دیگر کنار آمده‌ام. دو سال هست ازدواج کرده‌ام.
ازدواج کردنتان هم باید تجربه جالبی باشد.
آره دیدنی هست. خیلی. آن آدم می‌دانست من چه کسی هستم و مرا پذیرفت.
راستی این را نگفتم. یکی از خاطرات تلخ من این هست که چهار بار به من شوک الکترونیکی دادند. به من گفتند روانی! و در بیمارستان «روزبه» بستری‌ام کردند. من حتی دارو درمانی شدم گرچه خودم به شدت جلوی این موضوع را گرفتم. بر اثر این شوک من ماه‌ها فراموشی داشتم. مثلا می‌دانستم این لیوان هست اما نمی‌توانستم اسمش را بگویم.
با چه تشخیصی شوک الکترونیکی دادند؟
گفتند توهم زدی.
تشخیص اسکیزوفرنی داده بودند؟
بله! و گفتند افسردگی داری. هرچند که من بعد از آن موضوع افسردگی شدید گرفتم.
وقتی از فرزانه به سامان تبدیل شدي، روابط دوستانه‌ات چه شد؟
یک‌سری ارتباط‌شان را با من قطع کردند و بعضی‌ها هم ماندند.
روابط میان‌فردی دچار اختلال نشد؟
نه. می خواستم همۀ آنطور که من هستم، دوستم داشته باشند نه آنطور که خودشان دوست دارند. اما در حیطه کاری بی‌مهری زیاد به من شد. مثلا در آلبوم محله «گل و بلبل» کار کردم و قرارداد بستم. یک سکانس هم گرفتند اما بعد گفتند نمی توانی بیایی. پولم را هم ندادند. آن کار می‌توانست، شروع خوبی در تلویزیون برای من باشد. توضیحی هم ندادند.
در واقع بر اساس یک نامه نوشته نشده ممنوع‌التصویر شدي؟
می شود گفت. با من برخورد شخصی شد. از وزیر نامه دارم که ممنوع‌الکار نیستم.
مفید شد که به انزوا نرفتی.
خواستند مرا منزوی کنند اما نتوانستند.
****
حرفهای سامان ارسطو گرچه دربردارنده تجربه‌هاي شخصی ارزشمندی هست اما همچنان به تبیین و نگاه علمی بیشتری نیاز دارد. دکتر «شهریار کهن‌زاد» که در این اساس تخصص و شهرت زیادی دارد و همان دکتر معالج سامان ارسطوست، در پاسخ به این پرسش که علت اختلال هویت جنسیتی چیست؟ میگوید: در کتاب‌هاي مرجع، زیاد علل این مریضی را تنها در حد اختلال کروموزمی و هورمونی به ویژه در دوران جنینی میدانند.
هیچ شاهدی در ثابت این فرضیه‌ها وجود ندارد. من زیاد این توضیح‌ها را کافی و قانع‌کننده نمی بینم. بر این باورم در شیوه نگرش فلسفی شرق توجیهی قانع‌کننده‌تر وجود دارد. نگاه شرقی در تکوین انسان برای روح، جنسیت قائل هست. در این شیوه نگرش روح انسان، بدوا زن یا مرد هست. از این رو در رستاخیز ارواح انسان‌ها با جنسیت‌هاي پیشین خود برانگیخته میشوند؛ بنابرین روح باید با جنسیت مشخصی در کالبد آدمی شکل گیرد.
او ادامه می دهد: در ظاهر و بر اساس واقعیت‌هاي علمی هر یک از ما از منظر جسمی چهار سطح جنسی داریم. اولی جنسیت کروموزومی هست. دوم جنسیت غددی هست که دستور تولید غدد جنسی را صادر می کنند. سوم جنسیت ظاهری هست و چهارم جنسیت اجتماعی . به نظر من اختلال هویت جنسی ایرادی هست که در هیچ یک از این موارد به تنهایی قرار نمیگیرد. این کیفیت پیچیده را تنها با توجیه‌ها و تبیین‌هاي فلسفی می شود تعریف کرد.
وقتی از او می‌پرسیم نشانه‌هاي این مساله کدام‌اند؟ پاسخ می دهد: این نشانه‌ها در کودکان این‌گونه هست که تعداد زیادی از این افراد، برای خود نام جنس مقابل را می‌پسندند. از اندام تناسلی خود انزجار دارند. مثلا پسرها وجود آلت جنسی خود را نفی میکنند و دخترها از نشسته ادرار کردن پرهیز می کنند و از رشد سینه‌ها هراسان می شوند.
آنها عمدتا بر این باورند که وقتی بزرگ شوند جنس دیگری پیدا خواهند کرد. پوشش‌هایي که به جنس مقابل تعلق دارند، بهره گیری می کنند. احساس اضطراب و افسردگی و…
او معتقد هست: این اختلال اصلا شایع نیست. علت رواج زیادی که در بعضی گزارش‌ها در مناطق گوناگون جهان وجود دارد، عمدتا ناشی از خطای تشخیصی هست. در صورتی که به آن توجه کافی نشود، تعداد زیادی از بیماران همجنس‌گرا با این گروه اشتباه شده و مشکل‌هاي درمانی زیادی بروز میکند.
دکتر کهن‌زاد درمورد چگونگی تشخیص نیز می گوید: برای تشخیص درست، توجه، زمان و تخصص لازم هست. اضافه بر این همجنس‌گرایی، افسردگی و اضطراب، اختلال‌هاي هورمونی و نقصان‌هاي روحی و روانی نیز باید در نظر گرفته شوند. به یاد داشته باشیم که اختلال هویت جنسی با روان‌درمانی معالجه نمیشود. تنها راه درمان این افراد، جراحی و فراهم سازی جنسیتی هست که بیمار در خود سراغ دارد.
او همین طور تاکید میکند: این بیماران، پس از گذران یکی از سخت‌ترین درمان‌هاي موجود در طب، وقتی بالاخره از زیر تیغ عمل طولانی چند ساعته جراحی چون من به در آمدند، با حضوری بدون تجربه، شکننده و نو در اجتماع هم‌شاگردی، همسایه و همکار شما خواهند شد. در نظر داشته باشید که این درست لحظه سنجش انسانیت شماست.
اختلافات خانوادگی در دنیای ستاره ها نیز وجود دارد،تعداد زیادی از ستاره ها میباشند که با پدر و مادر خود قهرند یا از منزل طرد شده اند.همۀ گه گاهی از دست پدر و مادرشان دلخور میشوند و با آن ها قهر می نمایند ستاره هاي هالیوود نیز مثل همۀ دست از پدر و مادرشان دلخور می باشند و با والدینشان قهر کرده اند این بازیگران
در گفت و گو اي که از آن ها به عمل آماده اسن بازگو نموده اند اگر ادعا میکنید که هیچگاه از دست پدر و مادرتان ناراحت نشده اید، پس بهتر هست بار دیگر با توجه به قبل تان نگاهی بیاندازید. تفاوت آدمها با یکدیگر گاهی موجب اختلاف نظر و ناراحتی میشود که این موضوع در جمع خانوادگی نیز طبیعی هست.
شاید اختلاف نظر شما با خانواده تان بسیار سطحی و پیش پا افتاده باشد اما بعضی از ستاره ها میباشند که با پدر و مادرشان مشکلات اساسی دارند که در این مقاله بعضی از آن ها را به شما معرفی میکنیم.
شارلیز ترون
شارلیز ترون یکی از پیروز ترین زنان دنیا هست اما آیا در خانواده خود هم فرد پیروز و خوشبحتی بود؟ او اعتراف میکند که سالهای نوجوانی سختی را پشت سر گذاشته، اما تمام تلاشش را کرد تا شرایط را آنطور که دلش میخواهد، تغییر دهد. زمانی که او یک نوجوان بود، مادرش به علت قتل پدرش، به زندان افتاد.
پدر او یک دائم الخمر بود که در زمان مستی مادرش را مورد اذیت و آزار قرار می داد. اگر چه گفته شده که مادرش هنگام قتل همسر در حال دفاع از خودش بوده اما با وجود شواهد باز هم به زندان افتاد و درست همان زمان بود که شارلیز ترون 15 ساله دوران سخت زندگی اش را آغاز کرد.
آنجلینا جولی
همان طور که می‌دانید، آنجلینا در خانواده مشهوری بزرگ شده هست. مادر او مارچلین برتراند و پدرش جان ویت نام داشت. پدر او بازیگری پیروز و برنده آکادمی اوراد و 4 گلدن گلوب بود اما این ها موفقیت وی را بعنوان یک پدر در خانواده تضمین نمی‌کرد. آنجلینا ارتباط خوبی با خانواده اش، به خصوص پدرش، نداشت. در سال 1977 جان خانواده خود را ترک کرد و همین موضوع باعث شد که آنجلینا هیچوقت وی را نبخشد.
هلی بری
هلی بری کودکی سختی، بیش از انچه فکرش را بکنید، داشته هست. پدر او یک دائم الخمر بود که همه ي وقت مادر و خواهرش را مورد اذیت و آزار قرار می داد. او این تجربه تلخ را از سن 5 سالگی آغاز کرد، به همین علت هیچگاه ارتباط خوبی با خانواده اش نداشت. او اعتراف میکند که همۀ وقت} از خشونت خانگی رنج می‌برد.
کریستینا آگیلرا
یکی از افرادی که همۀ وقت} صادقانه از زندگی و خانواده اش حرف میزند، کریستینا آگیلرا هست. او اعتراف میکند که همه ي وقت در کودکی، چه روحی و چه فیزیکی، از طرف پدرش مورد آزار و اذیت قرار میگرفت. او میگوید: « ین اتفاقات تلخ آغاز و پایان نداشت، همیشگی بود. غم و غصه هایي که در منزل داشتم
من را وادار کرد تا به سمت موسیقی بروم. شاید اگر آن شرایط سخت را تجربه نمیکردم، هیچگاه یک خواننده سرشناس نمی‌شدم. من یاد گرفتم که چگونه از دل تاریکی نور امیدی پیدا کنم.»
امینم
امینم نه تنها در بازیگری، بلکه در خوانندگی و ترانه نویسی نیز استعداد بی نظیر اي دارد. او قبل از شهرت دوران سختی را پشت سر گذاشت. پدر او، زمانی که امینم تنها 18 سال داشت، او و مادرش را رها کرد. بازتاب این درد و رنج را میتوان در آهنگ هاي او نیز یافت. بعنوان مثال او یکی از ترانه هایش را در مورد زندگی تلخ مادرش نوشته هست.
در سال 2009 مادر امینم بیمار شد و تمام مخارج زندگی به گردن او افتاد. امینم بدی هایي که پدرش در حقش کرده را فراموش نخواهد کرد.
جنیفر آنیستون
جنیفر آنیستون همۀ وقت} در مورد مشکلات مالی که خانواده اش با آن دست و پنجه نرم میکردند، حرف میزند. انها شرایط سختی داشتند اما زمانی که پدرش توانست بر این مشکل غلبه کند، او و مادرش را رها کرده و زندگی اش را با زن دیگری آغاز کرد. جنیفر حتی با مادرش هم ارتباط خوبی نداشته هست.
مادر او حتی یک کتاب چاپ کرده در مورد ارتباط ناسالمی که با دخترش داشت، نوشته هست. اگر چه جنیفر زندگی وحشتناکی داشت اما در نهایت توانست به دور خود دیواری بکشد و خودش را از آسیب هاي اکثر برهاند.
ادل
ادل از محبوب ترین خواننده هاي امروز هست که طرفداران زیادی دارد اما او این موفقیت را به سادگی به دست نیاورد. زمانی که او تنها 3 سال سن داشت، پدرش از مادرش جدا شد و همین موضوع برای اینکه ادل از پدرش متنفر شود، کافی بود. بی پولی یکی از مهم ترین مشکلات او و مادرش بود
که پس از جدایی از پدرش به بحبوحه رسید اما خوشبختانه آن ها توانستند بر این سختی غلبه کنند. اگر چه بعدها پدر ادل خواست که با دخترش ارتباط برقرار کند اما ادل توصیه آن را نپذیرفت.
مکالی کالکین
تنها چیزی که ما می‌دانیم این هست که مکالی کالکین یکی از خوشگل ترین کودکانی بود که تا به حال دیده ایم. اما طبق گزارشات، او کودکی سختی داشت. از زمانی که پدرش فهمید زیبایی و توانایی هاي پسرش زبانزد خاص و عام هست، وی را برای کار کردن نزد دیگران می فرستاد. پدر او فردی الکی بود که پسرش را مجبور میکرد نان آور منزل باشد و نتیجه اش هم کاملا مشخص هست، مکالی هیچ ردی از تمام آن پول هایي که به دست آورد، ندید.
عکس های آخر خنده که از همۀ جای ایران گلچین شده،برای این که شما اوقات خوشحال و مفرحی داشته باشید میتوانید آلبوم زیر را مشاهده نمایید.
تصاویر خنده دار
عکس های طنز
تصویر هاي سوژه
عکس خنده دار
عکس هاي سوژه هاي روز
تصویر هاي خنده دار
تصویر هاي خوشحال و رمانتیک عاشقانه و خوشگل از زوج هاي نامزد که میتوانید در زیر دیدن کنید. این تصویر هاي برگزیده سال 2017 میباشند. شما میتوانید در این مطلب زیباترین عکس عاشقانه دو نفره را ببنید این عکس هاي امسال برنده جایزه ویژه شده اند در هزاران تصویر که برای این مسابقه فرستاده شده بود گزینه شده هست
رمانتیک ترین تصاویر عاشقانه که مخطاب زیادی دارند عکاسان سراسر دنیا بیش از پنج هزار تصویر به رقابت عکاسی برترین تصویر هاي نامزدی سال 2017 ارسال کردند که از این بین تعدادی از برترین تصویر ها را در این پست دیدن میکنید.
زیباترین تصویر هاي دو نفر عاشقانه و رمانتیک سال
زیباترین عکس دو نفر عاشقانه و رمانتیک سال
عکس هاي رمانتیک 2017،تصویر عاشقانه
زیباترین عکس های دو نفر عاشقانه و رمانتیک سال
زیباترین عکس هاي دو نفر عاشقانه و رمانتیک سال
،تصویر هاي عاشقانه و رمانتیک نامزدها،
زیباترین عکس هاي دو نفر عاشقانه و رمانتیک سال
تصویر هاي عاشقانه دونفره 2017،عکس هاي عاشقانه خوشگل
زیباترین عکس هاي دو نفر عاشقانه و رمانتیک سال
تعداد زیادی از خانم ها میباشند که با وجود سن بالا اما جوان مانده اند ولی میتوان نشانه هاي سن بالا را در آنها تشخیص داد. پیرزن داستان ما هیچ نشانه اي از پیری در خود ندارد. خانم لیو، که متولد چین هست، با پوست جوان بدون حتی یک چین قابل رویت، میلیونها نفر را با ظاهر باورنکردنی جوانش متحیر نموده هست.این زن 49 ساله گفت که وقتی سنش را علنی کرد خیلی از افراد حرفش را باور نمی توانستند کنند.
با دیدن این زن به همراه پسرش همۀ می‌گفتند آنها یک زوج نیستند: خانم لیو «که در عکس با پسرش دیده میشود» گفت که خیلیها اشتباها تصور میکنند که او دوست دختر پسرش هست لیو یلین 49 ساله گفت که “افراد اغلب وقتی متوجه میشوند که من تقریبا 50 سالم هست شوکه میشوند.”
“هر وقت من برای خرید می رفتم و به افراد سن واقعیم را میگفتم، اغلب با ازدحام غریبه هایي مواجه می‌شدم که میخواستند سن حقیقی من را بدانند.”خانم لیو سپس پند و اندرزی به ما داد: “اگر فکر کنید که زندگی سخت به نظر میرسد، به این دلیل هست که به اندازه کافی عرق نریخته اید.”
این خانم بسیار زیبا و دوست داشتنی سال قبل به مدت 4 ساعت در تنگه مالاکا چالش شنا را انجام داد !وی افزود: “من احساس میکنم که هنوز 15 سالم هست.”
به گزارش پارس ناز لیو یلین، که هنوز با نام قبلیش به ون شناخته میشود، در سال 1968 در ژینیانگ در استان هنان در مرکز چین متولد شد.او هرساله به اهدای خون اهمیت چندان میدهد و هر سال در روز تولدش خون اهدا میکند.این بازنشسته پر اعتماد به نفس و پرانرژی گفت که ظاهرش که به سنش نمی‌خورد مایه دردسر برایش شده هست.
کسانی که وی را نمی شناسند اغلب پسر 22 ساله اش را دوست پسرش تصور میکنند.خانم لیو یکبار گفت که با پسرش، که بعنوان یک دستیار یک شرکت ساخت فیلم کار میکند
شعر طنز و خنده داری در باب شوخی را مادران و دختران عزیزشان داریم که صرفا جنبه فان و طنز دارد و توصیه ما به شما این است که جدی نگیرید!
دختری با مادرش در رختخواب
درد و دل می کرد با چشمی پر آب
گفت: مادر حالم اصلا خوب نیست
زندگی از بهر من مطلوب نیست
گو چه خاکی را بریزم بر سرم؟
روی دستت باد کردم مادرم
سن من از بیست وشش افزون شد
دل میان سینه غرق خون شد
هیچ کس مجنون این لیلا نشد
شوهری از بهر من پیدا نشد
غم میان سینه شد انباشته
بوی ترشی خانه را برداشته
مادرش چون حرف دختش را شنفت
: خنده بر لب آمدش آهسته گفت
دخترم بخت تو هم وا می شود
غنچه ی عشقت شکوفا می شود
غصه ها را از وجودت دور کن
این همه شوهر یکی را تور کن
گفت دختر مادر محبوب من!
ای رفیق مهربان و خوب من
گفته ام با دوستانم بارها
من بدم می آید از این کارها
در خیابان یا میان کوچه ها
سر به زیر و با وقارم هر کجا
کی نگاهی می کنم بر یک پسر
مغز یابو خورده ام یا مغز خر!؟
غیر از آن روزی که گشتم همسفر
با سعید و یاسر و سینا صفر
با سه تاشان رفته بودم سینما
بگذریم از مابقی ماجرا!
یک سری هم صحبت صادق شدم
او خرم کرد آخرش عاشق شدم
یک دو ماهی یار من بود و پرید
قلب من از عشق او خیری ندید
مصطفای حاج علی اصغر شله
یک زمانی عاشق من شد،بله
بعد جعفر یار من عباس بود
البته وسواسی وحساس بود
بعد ازآن وسواسی پر ادعا
شد رفیقم خان داداش المیرا
بعد او هم عاشق مانی شدم
بعد مانی عاشق هانی شدم
بعدهانی عاشق نادر شدم
بعد نادر عاشق ناصر شدم
مادرش آمد میان حرف او
گفت: ساکت شو دگر ای فتنه جو
گرچه من هم در زمان دختری
روز و شب بودم به فکر شوهری
لیک جز آن که تو را باشد پدر
دل نمی دادم به هرکس اینقدر
خاک عالم بر سرت ،خیلی بدی
واقعا که پوز مادر را زدی
تعداد صفحات : 5
معرفی سایت موبایل ابزار در پارس سنتر